می‌رود از هوش گویا ظهر عاشوراست آنجا
دیده شاید حال و روز خیمه‌های آتشین را

‎در هیاهوی سم اسبان و تن‌ها زخم خورده
در عزایت دیده اشک حضرت روح‌الامین را

‎دیده سر را در میان دست‌های شمر ملعون
دست بی‌انگشت را، انگشتران بی‌نگین را

***

پاسخ جابر چرا از جانب مولا نیامد؟
آن‌طرف‌تر از تنت دید آن سر بالانشین را

‎با زیارت‌نامه‌ای راز دلش را گفت جابر
با غمت آمیخت ذکر زائران اربعین را

هنگام محرم شد و هنگام عزا
برخیز و بخوان مرثیت کرببلا
پیراهن نیلی به تن تکیه بپوشان
درهای حسینیه ی دل را بگشا

هر دم به گوش می رسد آوای زنگ قافله
این قافله تا کربلا دیگر ندارد فاصله
حلول ماه محرم ، ماه پژمرده شدن گلستان فاطمه تسلیت باد

تا کربلا هست ، زمین را عشق است
آه دل همواره غمین را عشق است
هر چند که هیچ است همه ارزش ما
مجنون حسینیم ، همین را عشق است

خیمه ماه محرم زده شد بر دل ما
باز نام تو شده زینت هر محفل ما
جز غم عشق تو ما را نبود سودایی
عشق سوزان تو آغشته به آب و گل ما

خروج امام حسین (ع) از مدینه و اقامت وی در مکه

امام حسین (ع) راهی جز خارج شدن از مدینه نداشت و با تهدید

به ترور رو به رو بودند بنابراین شبانه از مدینه به سمت مکه خارج شدند.

ولید بن عتبه والی مدینه به‌حکم یزید بن معاویه در شبِ شنبه، سه روزْ

باقى‌مانده از ماه رجب سال اقدام به گرفتن بیعت از امام حسین ع

و عبدالله بن زبیر کرد. امام حسین (ع) از بیعت خودداری کردند.

پسر زبیر، همان شب از مدینه به سمت مکّه خارج شد.

صبحگاهان، ولید، مردانى را در پى او فرستاد. او هشتاد سواره

از افراد بنى امیّه را در جستجوى او فرستاد؛ ولى به وى دست

نیافتند و بازگشتند. آخرهاى روز شنبه، ولید، مردانى را در پى

امام حسین (ع) فرستاد تا در مجلس او حضور یافته، با ولید از

طرف یزید بن معاویه بیعت نماید.امام حسین (ع) به آنان فرمود:

«تا فردا شود و ببینیم چه مى‌کنیم». آنان آن شب، دست از

امام حسین (ع) برداشتند و به وى براى بیعت اصرار نکردند.

در همان شب یعنى شب یکشنبه، دو شب ‌مانده از ماه رجب،

امام به سمت مکّه حرکت کرد.[۱] امام حسین (ع) هنگام خروج از

مدینه  این آیه را ‌خواندند:

«فَخَرَجَ مِنْهٰا خٰائِفاً یَتَرَقَّبُ قٰالَ رَبِّ نَجِّنِی مِنَ اَلْقَوْمِ اَلظّٰالِمِینَ»[۲]

«از آن دیار، با ترس و هراس، بیرون رفت و اوضاع را مى‌پایید. گفت:

پروردگارا! مرا از قوم ستمگر، رهایى بخش».

به سینه هرکه تمنای کربلا دارد
همیشه در دل خود روضه ای به پا دارد
کسی که عشق تو دارد دگر چه کم دارد ؟
بدون عشق تو عالم کجا بها دارد ؟

ویژه نامه ماه محرم 1396

دلیران عاشورایی

شامل مطالبی از جمله:

زندگینامه امام حسین ع

چرایی قیام امام حسین ع

معرفی یاران امام حسین ع

احادیث از امام حسین ع

تصاویر عاشورایی

مداحی

برای مشاهده روی لینک زیر کلیک کنید

دلیران عاشورایی

قیامت بی حسین غوغا ندارد

شفاعت بی حسین معنا ندارد

حسینی باش که در محشر نگویند

چرا پرونده ات امضاء ندارد

السلام عليك يا اباعبدالله و علي الارواح التي حلت بفنائك»

انسان هاى مقاومت را، از عاشقى نترسانيد!

ما چه مى كرديم؟! ما چه مى كرديم، اگر اينها نبودند؟!...

دلباخته هاى حقيقى، سرباخته هايند. انسان هاى مقاومت را، از عاشقى نترسانيد!

بر شانه هاى شهر، مگر مرگ مى آورند؟ بچه هاى كربلا دارند مى آيند:

بچه هاى اشك و آتش، بچه هاى غيرت و غربت و بى قرارى،

بچه هاى تخريب و انفجار، بچه هاى تهاجم و تنهايى،

بچه هاى يقين و يقين و يقين، بچه هاي يكشبه ى صدساله، بچه هاى بزرگوار!....

بچه هاى مرگ، دارند براي ما "زندگى" مى آورند. مرگ، كه نه!...

اينها، بچه هاى "بى مرگى" اند:بچه هاى شهادت، بچه هاى مقاومت...

شهيدان را بر شانه ها نشانده اند. "فاتحان" را هميشه بر"شانه"

مى نشانند! بوى مرگ فاصله نمى شناسد... بوى كربلا،

بوى جبهه، بوى انقلاب، بوى امام، بوى بسيج، بوى اشك و تنهائى...

همه در هم آميخته، و "يكدست"، بر كبريا در آويخته! كبوتران پرواز خبر از هواى تازه

مى دهند....و دنيا مى ماند در اين همه حيرت، كه يك آبادى، اين همه طاقت و

جسارت را از كجا مى آورد، كه مى تواند"قيامت" را ـ يكسره ـ بر دوش كشد!